Δεν ξερω απο που να αρχισω να γραφω!Εχω σχεδον δυο ωρες που ειμαι στο γραψε-σβησε!Μεχρι που στο τελοςτο αποφασισα!!!!!!Θα γραψω για τις "καλοτυχες"!

Τα παλια τα χρονια,στα χωρια του Κοζιακα εβγεναν οι "καλοτυχες"!Ηταν γυναικες οπως οι νεραιδες αλλα οχι ομορφες,γλυκες,νεαρες και αιθεριες, αλλα αντιθετως ηταν ασχημες,γριες και μαυροφορεμενες!Εβγεναν μολις επεφτε το σκοταδι και εξαφανιζοταν με το πρωτο φως της μερας!
Αλιμονο στο διαβατη που θα τις εβρισκε στο δρομο του!Τον φωναζαν απο μακρια με το ονομα του,και αν αυτος απαντουσε του κλεβανε τη λαλια(φωνη)!Αν δεν απαντουσε ,τρεχανε και τον κλεινανε σε κυκλο,και στηνανε χορο μεχρι να "σπασει" και να μιλησει!Ενας αναστεναγμος,ενας ψιθιρος ηταν αρκετος για να του κλεψουν τη λαλια!

Η προγιαγια μιας φιλης που κατοικουσε σε κεινα τα χωρια μας διηγηθηκε καποια φορα πως την πιασανε οι καλοτυχες και γλυτωσε!Η Μαρουσιανα λοιπον(ετσι την ελεγαν)ηταν γυναικα ψιλη και στιβαρη, "νταρντανα" οπως λενε και οι γηραιοτεροι, και εκανε "αντρικιες δουλειες"
μιας που ηταν και μοναχοπαιδι!Πηγενε στα ζωα,μαζευε ξυλα, και αλλα πολλα ,με αποτελεσμα να τη βρισκει η νυχτα πολλες φορες στα μονοπατια!Μια,δυο, καποια στιγμη δεν τη γλυτωσε!Την πιασανε οι καλοτυχες,στησανε χορο και δεν μπορουσε να φυγει!Αλλα ηταν γυναικα με τσαγανο(τσαμπουκα) και δεν φοβηθηκε καθολου!Πιαστηκε μαζι τους και χορευε ακουραστα και αμιλητα μεχρι που το γλυκο το χαραμα ηρθε,και φως αρχισε να αχνοφενεται στις κορυφες του που φανταζανε χρυσοκοκκινες!Εστρεψε τη ματια της για μια στιγμη μοναχα για να θαυμασει ταχρωματα της ανατολης, και αυτο ηταν!Οι καλοτυχες ειχαν χαθει απο τα ματια της και ουτε και την ξαναενοχλησαν ποτε.....................